Je bent uitgeput omdat je permanent alle ballen in de lucht aan het proberen houden bent en daardoor heb je het gevoel dat je overal tekort schiet.

Je relatie is totaal niet meer wat ze geweest is omdat alle aandacht en energie naar je kind gaat waardoor er vaak spanning, amper nog seks en veel frustratie is.

Je mist je oude leven en het "moeder zijn" is voor jou in alle eerlijkheid meer een 'plicht' dan dat het je blij maakt, iets waar jij je je ten aanzien van je kind best schuldig om voelt.

Je bent bij je partner weg gegaan omdat je binnen de relatie niet vond wat je nodig had en met boze kinderen in huis twijfel je of ze je nog wel graag zien en je beter niet was gebleven.

Je weet het allemaal niet meer want je hebt een zorgenkind waardoor je altijd permanent "aan" staat en nooit op je gemak bent.

Je wil jouw opgebouwde carrière helemaal niet opgeven en vraagt je af of je dat recht eigenlijk wel hebt want daardoor ben je vaak "afwezig" bij je kinderen.

Je vindt "moeder zijn' zwaar, vele zwaarder dan je had gedacht en ook de vrouw in jou (met je hobby's en vriendinnenuitstapjes, me-time enzo) lijkt te zijn verdwenen.

Je ouders/schoonouders willen zich met alles bemoeien en je wordt er helemaal gek van; alleen slaag je er maar niet in ze buiten je huis te houden.

Je voelt je machteloos want je kind wordt gepest op school en daardoor zijn zowel hij/zij als jij erg verdrietig.

Je voelt je de hele tijd tekort schieten want op radio, televisie, social media hoor je de hele tijd experten vanalles vertellen over wat je als moeder en vrouw allemaal wel niet moet doen en daardoor ben je vaak in de war en voel jij je super vaak schuldig dat je al die uiterst belangrijke dingen niet in de praktijk uitgevoerd krijgt.